آلبوم موسیقی سینت پاپ شاد Erasure 2003

آلبوم موسیقی " Erasure 2003 " ( اری ژر ) با اسم آلبوم ( Other Peoples Songs ) در سبک موسیقی Electronic/Synth Pop که دهمین آلبوم این گروه موسیقی بریتانیایی بود که منتشر شد . آلبوم بوسیله شرکت Mute Records به بازار آمد و توانست در زادگاه خودشان و آلمان جز بیست آلبوم برتر قرار گرفت و ترانه Solsbury Hill در این آلبوم بعد از گذشت 9 سال توانست در جدول تک آهنگهای کشور انگلستان یا UK Singles Chart جز ده ترانه پرفروش یا برتر قرار گیرد . تهیه کننذه آلبوم Gareth Jones و Dave Bascombe بودند و ترانه معروف و Hit پرفروش و شاد Video Killed the Radio Star که در حقیقت یک ترانه کلاسیک بود که توسط این باند اجرای جدید شده بود با اصرار Andy Bell اشعارش بوسیله سینتی سایزرها و کامپیوتر بازسازی و با اجرای جدید در آلبوم گنجانده شده بود . 
اعضا بند اریژر عبارتند از اندی بل (متولد انگلستان)، خواننده. وینس کلارک (متولد Baiseldon، انگلستان)، نوازنده کیبورد.

گروه موسیقی سینث پاپ بریتانیایی Erasure در سال 1985 برای اولین بار مورد توجه قرار گرفت، خیلی قبل از اینکه هر یک از تک آهنگ های دنس آنها به آهنگ های استاندارد در کلوپ های انگلیسی و آمریکایی تبدیل شود. وینس کلارک ، نوازنده کیبرد و نیروی محرکه پشت گروه ، این سرمایه گذاری جدید را در پایه و اساس مجموعه ای از گروههای قبلی - و بسیار موفق-آغاز کرد. کلارک و اندی بل، خواننده، عموماً توجه رسانهها به گروه دوتایی خود را هم نعمت و هم یک نفرین میدانستند . 

Erasure زمانی متولد شد که کلارک در سال 1985 برای خوانندگان مجله موسیقی معروف Melody Maker تبلیغ کرد. او از حمایت شرکت ضبط Mute لذت برد، که نتیجه موفقیت او در طول اقامت کوتاهش با دو گروه مهم الکترونیک انگلیسی بود: Depeche Mode، از سال 1980تا 81، و Yazoo-معروف به Yaz در آمریکا -از 1981-1983. در نتیجه، او از Mute مجوز ساخت آلبومی با ده خواننده مختلف را داشت. در سال 1985، عموماً در نظر گرفته شد که کلارک کم حرف مشکل است. با این حال به نظر می رسید اندی بل همه چیز را تغییر داده است. کلارک به پل استرنج از Melody Maker گفت: ما حدود 40 نفر تست داده بودیم و اندی چهل و سومین نفر بود. او مثل یک نفس تازه بود. کلارک برای پروژه جدیدش فقط به یک خواننده رضایت داد.

برخلاف کلارک، بل در صنعت موسیقی کاملاً جدید بود. در سال 1985 در اوایل بیست سالگی، تجربه خوانندگی او به یک گروه کر کلیسایی در زادگاهش پیتربورو محدود شد. با این حال، ارتباط او با کلارک باعث شد تا او از گمنامی به شهرت برسد. در اکتبر همان سال، استرنج بر اعتبار آنی این دو تأکید کرد، وقتی پرسید: «اگر وینس کلارک در دپش مد یا یازو نبود، MM [ملودی میکر] نویسندهای را به اعماق ویلدن میفرستاد تا از یک دوتایی جدید سینت گزارش کند؟ احتمالا نه. در واقع، تبلیغات تضمین شده توسط تاریخ موسیقی کلارک، گروه را تا یک سال و نیم اول حمایت کرد، که در طی آن هیچ یک از تک آهنگ های آن ها وارد نمودار نشد. اولین تک آهنگ آنها، Who Needs Love Like That؟، به گفته استرنج، به سختی زمین را از بین می برد. در این مورد، کلارک و بل انتشار اولین آلبوم خود و همچنین اولین تور بزرگ خود را به تاخیر انداختند. آنها تصمیم گرفتند برای هر دو تا زمانی که با حداقل یک تک آهنگ شکست بخورند صبر کنند . 

اگرچه موفقیت تجاری کند بود، اما مصاحبهکنندگان نوع دیگری از موفقیت را برای پاک کردن در آن سالهای اولیه گزارش کردند. کریس کرک در Melody Maker خاطرنشان کرد: پنج سال موفقیت های هیولا با Depeche Mode، Yazoo و The Assembly ممکن است برای وینس کلارک درآمد زیادی داشته باشد، اما به نظر می رسد که هرگز او را خوشحال نکرده است. در واقع، ارتباط کلارک با Depeche Mode کوتاه بود و به نظر میرسید که جدایی او با Alison Moyet از Yazoo تلخی قابل توجهی را در پی داشته است. حتی زمانی که Erasure موفق به تولید یک موفقیت نشد، به نظر میرسید که کلارک لذتی غیرمعمول از کارش میبرد. او به کرک گفت: این یک مشکل است که Erasure مورد بازدید قرار نمیگیرد، اما من واقعا از گروه لذت میبرم. بهویژه از اجرای آهنگ.

به نظر می رسد که رابطه کلارک با بل دلیل خلق و خوی سرزنده او باشد. این دو سبک کاری را توسعه دادند که تفاوت زیادی با تجربیات قبلی کلارک داشت. در گذشته او به تنهایی برای گروه موسیقی ساخته بود و سپس آن را برای تمرین آورده بود. با بل، کلارک در واقع شروع به همکاری در آهنگ های خود کرد. بل همچنین مسئول وارد کردن عنصری از کمپ در موسیقی و اجرای گروه بود که صدای آنها را از آهنگهای تندتر و تجربی دپش مود و یاز به ضرب آهنگ کلاب دنس که Erasure در نهایت به آن معروف میشد تبدیل میکرد. کرک نوشت که این برای کلارک نیز جدید بود، او توضیح داد: من قبلاً هرگز از اجرای زنده لذت نبردهام... اما هیچ چیز مانند پخش بیوقفه موسیقی شاد دنس با صدای بلند برای احساس خوب نیست... و دلیل دیگر. برای من این است که با اندی خیلی خوب کنار می آیم . 

تغییر به سمت موسیقی شاد دنس در نهایت برای Erasure نتیجه داد، اما نه تا پایان سال 1986 - پس از انتشار Wonderland، اولین آلبوم آنها، در ژوئن همان سال. با این حال، در ماه دسامبر، تک آهنگ گاهی به صدر جدول موسیقی دنس بریتانیا رسید و در نهایت در رتبه دوم قرار گرفت. از زمان شکستن این سد، محبوبیت Erasure در انگلستان هرگز تزلزل نکرده است. سال 1987 موفقیت دیگری را برای آنها به ارمغان آورد. طی دو سال بعد، Erasure با «کشتی احمق ها»، «زنجیره های عشق» و «فقط کمی احترام» بر راه های هوایی و دنس انگلیسی تسلط یافت. آلبوم The Innocents در سال 1988 بلافاصله پس از انتشار جایگاه اول را در چارت ها کسب کرد.

داستان Erasure در آمریکا، با این حال، کمی متفاوت بود. در حالی که آلبوم Circus در آوریل 1987 رتبه ششم جدول را در انگلستان به دست آورد، حتی در اواخر جولای نتوانست از رتبه 190 در آمریکا عبور کند. موفقیت ایالتی باید منتظر انتشار Chains of Love بود، که سرانجام در سال 1988 کلارک و بل را به 30 آهنگ برتر رساند. آوازهای روح انگیز. Erasure تا مارس 1989 که A Little Respect به رتبه 14 رسید، جزء 20 گروه برتر آمریکا قرار نگرفت. موفقیت بیشتری را برای آنها به ارمغان آورد .